De transactiebasis van de boekhouding
De transactiebasis van de boekhouding is het concept van het registreren van inkomsten wanneer ze worden verdiend en kosten wanneer ze worden gemaakt. Het gebruik van deze benadering heeft ook gevolgen voor de balans, waar vorderingen of schulden kunnen worden geregistreerd, zelfs als er geen bijbehorende contante ontvangst of contante betaling is.
Boekhouding op transactiebasis is de standaardbenadering voor het registreren van transacties voor alle grotere bedrijven. Dit concept verschilt van de kasbasis van de boekhouding, waarbij inkomsten worden geregistreerd wanneer contanten worden ontvangen en kosten worden geregistreerd wanneer contanten worden betaald. Een bedrijf dat bijvoorbeeld op transactiebasis werkt, boekt een verkoop zodra het een factuur aan een klant verstrekt, terwijl een bedrijf op kasbasis in plaats daarvan wacht op betaling voordat het de verkoop boekt. Evenzo zal een bedrijf op transactiebasis een uitgave boeken op het moment dat ze worden gemaakt, terwijl een bedrijf op kasbasis in plaats daarvan zou wachten met het betalen van zijn leverancier alvorens de kosten te boeken.
De transactiebasis van de boekhouding wordt bepleit onder zowel algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) als internationale standaarden voor financiële verslaglegging (IFRS). Beide boekhoudkundige kaders bieden richtlijnen voor de verantwoording van inkomsten- en uitgaventransacties bij afwezigheid van de contante ontvangsten of betalingen die de registratie van een transactie op de kasbasis van de boekhouding zouden activeren.
De transactiebasis van de boekhouding heeft de neiging om in de loop van de tijd een meer gelijkmatige erkenning van inkomsten en uitgaven te bieden, en wordt daarom door beleggers beschouwd als het meest valide boekhoudsysteem voor het vaststellen van de bedrijfsresultaten, financiële positie en kasstromen van een bedrijf. Het ondersteunt met name het matchingprincipe, volgens hetwelk inkomsten en alle daarmee verband houdende uitgaven binnen dezelfde rapportageperiode moeten worden geregistreerd; door dit te doen, zou het mogelijk moeten zijn om de volledige omvang van de winsten en verliezen die verband houden met specifieke zakelijke transacties binnen één rapportageperiode te zien.
De transactiebasis vereist het gebruik van schattingen op bepaalde gebieden. Een bedrijf moet bijvoorbeeld een uitgave boeken voor geschatte oninbare vorderingen die nog niet zijn gemaakt. Door dit te doen, worden alle kosten die verband houden met een opbrengsttransactie op hetzelfde moment geboekt als de opbrengsten, wat resulteert in een resultatenrekening die de bedrijfsresultaten volledig weerspiegelt. Evenzo kunnen de geschatte hoeveelheden geretourneerde producten, verkoopvergoedingen en verouderde voorraad worden geregistreerd. Deze schattingen zijn mogelijk niet geheel correct en kunnen daarom leiden tot materieel onnauwkeurige financiële overzichten. Bij het schatten van de gemaakte kosten is daarom veel zorg nodig.
Een klein bedrijf kan ervoor kiezen om geen gebruik te maken van de transactiebasis van de boekhouding, aangezien dit een zekere mate van boekhoudkundige expertise vereist. Ook kan een eigenaar van een klein bedrijf ervoor kiezen om de timing van de instroom en uitstroom van contanten te manipuleren om een kleiner bedrag aan belastbaar inkomen te creëren op de kasbasis van de boekhouding, wat kan resulteren in uitstel van betaling van inkomstenbelasting.
Een belangrijke tekortkoming van de baten-lastingsgrondslag is dat deze kan duiden op de aanwezigheid van winsten, ook al heeft de daarmee samenhangende instroom van kasmiddelen nog niet plaatsgevonden. Het resultaat kan een zogenaamd winstgevende entiteit zijn die honger heeft naar contanten en daarom ondanks haar gerapporteerde winstgevendheid failliet kan gaan. Daarom moet u letten op het kasstroomoverzicht van een bedrijf, dat de geldstromen naar en uit een bedrijf aangeeft.
