Verhouding tussen schulden en eigen vermogen op lange termijn

De verhouding tussen schulden en eigen vermogen op lange termijn is een methode die wordt gebruikt om de hefboomwerking te bepalen die een bedrijf heeft aangenomen. Om de ratio af te leiden, deelt u de langlopende schuld van een entiteit door het totale bedrag van haar gewone aandelen en preferente aandelen. De formule is:

Langlopende schuld ÷ (gewone aandelen + preferente aandelen) = verhouding langetermijnschuld / eigen vermogen

Wanneer de ratio relatief hoog is, betekent dit dat een bedrijf een groter risico loopt op faillissement, aangezien het mogelijk niet in staat is om de rentelasten op de schuld te betalen als de kasstromen afnemen. Dit is meer een probleem in perioden waarin de rentetarieven stijgen, of wanneer de kasstromen van een bedrijf aan een grote mate van variatie onderhevig zijn, of wanneer een entiteit relatief minimale kasreserves beschikbaar heeft om haar schuldverplichtingen af ​​te lossen.

De ratio wordt soms gebruikt om het leverage-niveau van een bedrijf te vergelijken met dat van zijn concurrenten, om te zien of het leverage-niveau redelijk is.

De standaard verhouding tussen schuld en eigen vermogen kan een betrouwbaardere indicator zijn voor de financiële levensvatbaarheid van een bedrijf, aangezien deze ook alle kortlopende schulden omvat. Dit is vooral het geval wanneer een organisatie een groot bedrag aan schulden heeft dat binnen het volgende jaar moet worden betaald, wat niet zou voorkomen in de verhouding tussen langetermijnschuld en eigen vermogen.