Ratio van verdiende rente

De verhouding keer rente verdiend meet het vermogen van een organisatie om haar schuldverplichtingen te betalen. De ratio wordt vaak gebruikt door kredietverstrekkers om na te gaan of een potentiële kredietnemer het zich kan veroorloven om extra schulden aan te gaan. De ratio wordt berekend door de inkomsten van een bedrijf te vergelijken die beschikbaar zijn om de rentelasten op schulden af ​​te betalen, gedeeld door het bedrag aan rentelasten. De formule is:

Inkomsten vóór rente en belastingen ÷ Rentelasten = aantal verdiende rente

Een bedrijf heeft bijvoorbeeld een netto-inkomen van $ 100.000, inkomstenbelastingen van $ 20.000 en rentelasten van $ 40.000. Op basis van deze informatie is de renteverdieningsratio 4: 1, die wordt berekend als:

($ 100.000 netto-inkomen + $ 20.000 inkomstenbelasting + $ 40.000 rentelasten) ÷ $ 40.000 rentelasten

Een ratio van minder dan één geeft aan dat een bedrijf mogelijk niet in een positie verkeert om zijn renteverplichtingen te betalen, en dus waarschijnlijker zal zijn om zijn schulden niet af te lossen; een lage ratio is ook een sterke indicator voor een dreigend faillissement. Een veel hogere ratio is een sterke indicator dat het vermogen om schulden af ​​te lossen geen probleem is voor een kredietnemer.

Er zijn een aantal tekortkomingen verbonden aan deze verhouding, namelijk:

• Het EBIT-cijfer dat in de teller van de formule wordt vermeld, is een boekhoudkundige berekening die niet noodzakelijk betrekking heeft op de hoeveelheid gegenereerde cash. De ratio zou dus uitstekend kunnen zijn, maar een bedrijf heeft misschien niet echt geld om zijn rentelasten te betalen. De omgekeerde situatie kan ook waar zijn, waar de ratio vrij laag is, ook al heeft een lener feitelijk aanzienlijke positieve kasstromen.

• Het bedrag aan rentelasten dat in de noemer van de formule wordt weergegeven, is een boekhoudkundige berekening die een korting of premie op de verkoop van obligaties kan bevatten, en is dus niet gelijk aan het werkelijke bedrag aan rentelasten dat moet worden betaald. In deze gevallen is het beter om de rentevoet te gebruiken die op de obligaties staat vermeld.

• De ratio houdt geen rekening met een dreigende aflossing van de hoofdsom, die groot genoeg zou kunnen zijn om het faillissement van de lener te veroorzaken, of hem op zijn minst te dwingen te herfinancieren tegen een hogere rente en met strengere leningsovereenkomsten dan hij momenteel heeft. .

Een variatie op de ratio van de keer dat de rente wordt verdiend, is ook om ook de afschrijving en amortisatie af te trekken van het EBIT-cijfer in de teller. Afschrijvingen en amortisatie hebben echter indirect betrekking op de behoefte van een bedrijf om vaste activa en immateriële activa op lange termijn te kopen, en vertegenwoordigen dus mogelijk geen middelen die beschikbaar zijn voor de betaling van rentelasten.

Vergelijkbare termen

Verdiende tijden rente wordt ook wel de rentedekkingsgraad genoemd.