Overheadtarief
Het overheadtarief is het totaal van de indirecte kosten (bekend als overhead) voor een specifieke rapportageperiode, gedeeld door een allocatiemaatstaf. De overheadkosten kunnen bestaan uit werkelijke kosten of gebudgetteerde kosten. Er is een breed scala aan mogelijke allocatiemaatregelen, zoals directe arbeidsuren, machinetijd en gebruikte vierkante meters. Een bedrijf gebruikt het overheadtarief om zijn indirecte productiekosten toe te wijzen aan producten of projecten om een van de volgende twee redenen:
Het kan ze passend prijzen om al zijn kosten te dekken en daardoor winst op lange termijn te genereren. Als het overheadtarief niet is inbegrepen in de kosten van een product, bestaat het risico dat het bedrijf zijn producten of diensten aanzienlijk ondergewaardeerd en uiteindelijk failliet gaat.
Het moet aan het einde van de verslagperiode kosten toerekenen aan zijn voorraad, zoals vereist onder zowel de algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële verslaggeving als de International Financial Reporting Standards. Het resultaat zijn volledig geladen voorraadkosten die het op zijn balans rapporteert.
Het overheadtarief kan worden uitgedrukt als een verhouding, als zowel de teller als de noemer in dollars zijn. Bedrijf ABC heeft bijvoorbeeld totale indirecte kosten van $ 100.000 en het besluit om de kosten van zijn directe arbeid als toewijzingsmaatregel te gebruiken. ABC maakt $ 50.000 aan directe arbeidskosten, dus het overheadtarief wordt als volgt berekend:
$ 100.000 Indirecte kosten ÷ $ 50.000 Directe arbeid = 2: 1 overheadtarief
Het resultaat is een overheadtarief van 2: 1, of $ 2 aan overhead voor elke $ 1 aan directe arbeidskosten.
Als de noemer niet in dollars is, wordt het overheadtarief uitgedrukt als kosten per allocatie-eenheid. Bedrijf ABC besluit bijvoorbeeld om zijn allocatiemaatregel te wijzigen in gebruikte machinetijd. ABC heeft 10.000 uur machinetijdgebruik, dus het overheadtarief wordt nu berekend als:
$ 100.000 Indirecte kosten ÷ 10.000 Machine-uren = $ 10,00 per machine-uur
Het is mogelijk om meerdere overheadtarieven te hebben, waarbij overheadkosten worden opgesplitst in verschillende kostenpools en vervolgens worden toegewezen met behulp van verschillende toewijzingsmaatregelen. Vaste kosten van vergoedingen kunnen bijvoorbeeld worden toegewezen op basis van de kosten van directe arbeidskosten, terwijl onderhoudskosten voor apparatuur kunnen worden toegewezen op basis van gebruikte machine-uren. Deze aanpak resulteert in meer verfijnde allocaties, maar kost meer tijd om te compileren.
Een bedrijf met lage indirecte kosten zal een lager overheadtarief hebben, waardoor het concurrerender wordt met andere bedrijven die meer overheadkosten moeten toepassen op hun producten en diensten.
Vergelijkbare termen
Overheadtarief wordt ook wel het vooraf bepaalde overheadtarief genoemd wanneer gebudgetteerde informatie wordt gebruikt om het te berekenen.
