Het verschil tussen NPV en IRR

NPV en IRR worden beide gebruikt in het evaluatieproces voor kapitaaluitgaven. Netto contante waarde (NPV) verdisconteert de stroom van verwachte kasstromen die verband houden met een voorgesteld project tot hun huidige waarde, wat een contant overschot of verlies voor het project oplevert. Het interne rendement (IRR) berekent het percentage waarmee diezelfde cashflows resulteren in een netto contante waarde van nul. De twee methoden voor kapitaalbudgettering hebben de volgende verschillen:

• Resultaat . De NPV-methode resulteert in een dollarwaarde die een project zal produceren, terwijl IRR het procentuele rendement genereert dat het project naar verwachting zal opleveren.
• Doel . De NPV-methode richt zich op projectoverschotten, terwijl IRR zich richt op het break-even cashflowniveau van een project.
• Ondersteuning bij beslissingen . De NPV-methode presenteert een resultaat dat de basis vormt voor een investeringsbeslissing, aangezien het een dollarrendement oplevert. De IRR-methode helpt niet bij het nemen van deze beslissing, aangezien het procentuele rendement de belegger niet vertelt hoeveel geld er zal worden verdiend.
• Herinvesteringspercentage . Het veronderstelde rendement voor de herinvestering van tussenliggende kasstromen zijn de kapitaalkosten van het bedrijf wanneer NPV wordt gebruikt, terwijl het het interne rendement is volgens de IRR-methode.
• Problemen met disconteringsvoet . De NPV-methode vereist het gebruik van een disconteringsvoet, die moeilijk af te leiden is, aangezien het management deze mogelijk wil aanpassen op basis van waargenomen risiconiveaus. De IRR-methode kent deze moeilijkheid niet, aangezien het rendement eenvoudig wordt afgeleid uit de onderliggende kasstromen.

Over het algemeen is NPV de meest gebruikte methode. IRR wordt meestal berekend als onderdeel van het kapitaalbudgetteringsproces en als aanvullende informatie verstrekt.