Tests van controles

Een toetsing van interne beheersingsmaatregelen is een controleprocedure om de effectiviteit te testen van een interne beheersingsmaatregel die door een cliëntentiteit wordt gebruikt om afwijkingen van materieel belang te voorkomen of op te sporen. Afhankelijk van de resultaten van deze test, kunnen auditors ervoor kiezen om te vertrouwen op het controlesysteem van een cliënt als onderdeel van hun auditactiviteiten. Als de test echter uitwijst dat de interne beheersingsmaatregelen zwak zijn, zullen de auditors hun gebruik van gegevensgerichte controles versterken, wat doorgaans de kosten van een audit verhoogt. Hieronder volgen algemene classificaties van tests van controles:

• Herhaling . Auditors kunnen een nieuwe transactie initiëren om te zien welke interne beheersingsmaatregelen door de cliënt worden gebruikt en de effectiviteit van die controles.

• Observatie . Auditors kunnen een bedrijfsproces in actie observeren, en in het bijzonder de controle-elementen van het proces.

• Inspectie . Auditors kunnen zakelijke documenten onderzoeken op handtekeningen, stempels of controlevinkjes die aangeven dat er controles zijn uitgevoerd.

Als de inspectiebenadering wordt gebruikt, wordt doorgaans een toetsing van controles uitgevoerd voor een steekproef van documenten die betrekking hebben op transacties die gedurende het jaar hebben plaatsgevonden. Dit levert het bewijs op dat het controlesysteem gedurende de verslagperiode op betrouwbare wijze heeft gewerkt.

Ongeacht het bedrag in dollars van de onderliggende zakelijke transactie wordt een controletest uitgevoerd. Het belangrijkste punt van de test is om te zien of een besturingselement correct functioneert, zodat het bedrag in dollars van een transactie niet van invloed is op het doel van de test.

Als de auditors een fout tegenkomen bij een test of controls, zullen ze de steekproefomvang uitbreiden en verder testen. Als er nog meer fouten worden aangetroffen, zullen ze nagaan of er een probleem is met de systematische controles waardoor de controles ondoelmatig worden, of dat de fouten geïsoleerde gevallen lijken te zijn die geen weerspiegeling zijn van de algehele effectiviteit van de controle in kwestie.