Toekomstgerichte verklaringen
Een toekomstgerichte verklaring beschrijft toekomstige gebeurtenissen of resultaten. Wanneer deze verklaringen door een bedrijf worden gedaan, kunnen ze rechtszaken voor aandeelhouders in gang zetten, dus worden nu veiligehavenbepalingen gebruikt om het risico van een bedrijf te beperken. Jarenlang was het voor een beursgenoteerd bedrijf zeer riskant om een verklaring af te leggen over de financiële resultaten die het in de toekomst verwachtte te zien. Telkens wanneer de prijs van een aandeel daalde, konden aandeelhouders proberen de daling te koppelen aan alles wat over toekomstige plannen werd gezegd, en dat als basis gebruiken voor een rechtszaak over effectenfraude. Het resultaat was een veelheid aan rechtszaken, waartegen bedrijven de keuze hadden om te vechten (tegen aanzienlijke juridische kosten) of om buiten de rechtbank te schikken (voor een even aanzienlijk bedrag).
Het Congres verlichtte de procesvoering door in 1995 de Private Securities Litigation Reform Act (PSLRA) aan te nemen. In het algemeen was de wet bedoeld om het aantal frivole effectenrechtzaken te verminderen. De wet doet dit door de hoeveelheid bewijs te vergroten die een eiser moet hebben voordat hij een rechtszaak aanspant. In het bijzonder zijn de volgende drie concepten van toepassing (met tekst uit de wet):
De klacht vermeldt elke verklaring waarvan wordt beweerd dat deze misleidend is, de reden of redenen waarom de verklaring misleidend is, en, indien een bewering over de verklaring of het weglaten wordt gedaan op basis van informatie en overtuiging, vermeldt de klacht in het bijzonder alle feiten waarop dat het geloof wordt gevormd.
De klacht zal, met betrekking tot elke handeling of nalatigheid waarvan wordt beweerd dat deze in strijd is met dit hoofdstuk, met bijzonderheden feiten vermelden die aanleiding geven tot een sterke conclusie dat de verdachte handelde met de vereiste gemoedstoestand. (Opmerking van de auteur: dit betekent dat de beklaagde wist dat een bewering vals was op het moment dat deze werd afgelegd, of dat hij roekeloos was door niet te erkennen dat het vals was)
Op de eiser rust de bewijslast dat het handelen of nalaten van de verdachte die naar verluidt dit hoofdstuk (van de wet) heeft geschonden, de schade heeft veroorzaakt waarvoor de eiser schadevergoeding wil vorderen.
Al deze concepten waren bedoeld om een aanzienlijke bewijslast bij de eiser te leggen, waarbij de presentatie van substantieel bewijs vereist was voordat een rechter een zaak zou accepteren.
De wet bevat ook de volgende bepalingen, die het minder waarschijnlijk maken dat een rechtszaak wordt omgezet in een class action-rechtszaak:
De rechter bepaalt wie de meest geschikte eiser is voor een class action, wat misschien niet de eiser is die oorspronkelijk een aanklacht heeft ingediend
Beleggers moeten volledige informatie krijgen over de voorwaarden van voorgestelde schikkingen
Begunstigde eisers kunnen geen bonusbetalingen ontvangen
Kortom, de wet maakt het voor een eiser moeilijker om een aanklacht in te dienen, want het is noodzakelijk om bewijs te hebben van frauduleus gedrag zonder het opsporingsproces (wat alleen is toegestaan nadat de eiser een bewijs van fraude heeft voorgelegd).
Naast de bepalingen van de PSLRA die in de laatste paragraaf werden genoemd, bevatte deze ook een veiligehavenbepaling. Deze bepaling stelt dat een entiteit die toekomstgerichte verklaringen afgeeft, beschermd is tegen aansprakelijkheid zolang de toekomstgerichte verklaring wordt geïdentificeerd als een toekomstgerichte verklaring en vergezeld gaat van zinvolle waarschuwingen die belangrijke factoren identificeren die ertoe kunnen leiden dat de werkelijke resultaten wezenlijk verschillen van degenen in de toekomstgerichte verklaring.
De veiligehavenbepaling is echter niet van toepassing in bepaalde omstandigheden, waaronder:
Een aanbieding van effecten door een blanco cheque-bedrijf
Een uitgifte van een cent
Rollup-transacties
Privétransacties
In de wet wordt een toekomstgerichte verklaring gedefinieerd als:
Een overzicht met een projectie van inkomsten, inkomsten, winst per aandeel, kapitaaluitgaven, dividenden, kapitaalstructuur of andere financiële items;
Een verklaring van de plannen en doelstellingen van het management voor toekomstige operaties, inclusief plannen of doelstellingen met betrekking tot de producten of diensten van de uitgevende instelling;
Een verklaring van toekomstige economische prestaties, met inbegrip van een dergelijke verklaring vervat in een bespreking en analyse van de financiële toestand door het management of in de resultaten van operaties die zijn opgenomen overeenkomstig de regels en voorschriften van de Commissie;
Elke verklaring van de veronderstellingen die ten grondslag liggen aan of verband houden met enige verklaring beschreven in de voorgaande paragrafen;
Elk rapport dat is uitgegeven door een externe beoordelaar en wordt bewaard door een uitgevende instelling, voor zover het rapport een toekomstgerichte verklaring van de uitgevende instelling beoordeelt; of
Een verklaring die een projectie of schatting bevat van andere items die kunnen worden gespecificeerd door een regel of verordening van de Commissie.
De wet vereist niet dat een bedrijf toekomstgerichte verklaringen blijft bijwerken, zelfs niet als de informatie in de laatste dergelijke verklaring achterhaald is.
