De kosten om voorraad op te slaan
De kosten voor het opslaan van voorraad omvatten de kosten die verband houden met het aanhouden van activa, opslag, belastingen en de kosten van geld. Sommige van deze kosten hebben betrekking op de waarde van de inventaris, en andere op de kubieke ruimte die erdoor wordt ingenomen. De resulterende totale kosten moeten in overweging worden genomen bij het bepalen van de voorraad die voorhanden moet zijn. De kosten voor het opslaan van voorraad omvatten de volgende items:
Faciliteitskosten . Dit zijn de kosten van het magazijn, inclusief afschrijving op de gebouw- en binnenrekken, nutsvoorzieningen, opstalverzekeringen en magazijnpersoneel. Er zijn ook kosten voor nutsvoorzieningen, zoals elektriciteit en verwarmingsbrandstof voor het gebouw. Dit zijn grotendeels vaste kosten en kunnen daarom alleen worden toegewezen aan de voorraad die in het magazijn is opgeslagen; er is geen manier om deze kosten rechtstreeks in verband te brengen met een individuele voorraadeenheid. Het heeft betrekking op de fysieke omvang van de inventaris.
Kosten van fondsen . Dit zijn de rentekosten van alle fondsen die een bedrijf leent om voorraad te kopen (of, omgekeerd, de gederfde rente-inkomsten). Dit kan worden gekoppeld aan een specifieke voorraadeenheid, aangezien het verkopen van een enkele eenheid onmiddellijk geld vrijmaakt dat vervolgens kan worden gebruikt om schulden af te lossen. Deze kosten van fondsen variëren met de marktrente. Het heeft betrekking op de waarde van de inventaris.
Risicobeperking . Dit zijn niet alleen de kosten van het verzekeren van inventaris, maar ook van het installeren van alle risicobeheeritems die nodig zijn om de inventaris te beschermen, zoals brandblussystemen, planning voor overstromingsbeperking, inbraakalarm en bewakers. Net als bij facilitaire kosten, zijn dit grotendeels vaste kosten. Het heeft betrekking op de waarde van de inventaris.
Belastingen . Het zakendistrict waar de inventaris wordt opgeslagen, kan een of andere vorm van onroerendgoedbelasting over de inventaris heffen. Deze kosten kunnen worden verlaagd door voorraad te verkopen net voor de datum waarop de voorraad voor belastingdoeleinden wordt gemeten. Het heeft betrekking op de waarde van de inventaris.
Veroudering . Voorraad kan na verloop van tijd onbruikbaar worden (vooral voor bederfelijke artikelen) of kan worden vervangen door technologische vooruitgang. In beide gevallen kan het alleen met grote korting worden afgedankt of helemaal geen waarde hebben. Dit zijn meestal incrementele kosten die waarschijnlijk verband houden met goederen met een lage omzet. Het wordt geassocieerd met de waarde van de inventaris.
Zoals op veel van deze punten is opgemerkt, ligt een groot deel van de voorraadopslagkosten vast; aldus zal een bedrijf met een leeg magazijn ontdekken dat de incrementele kosten die gepaard gaan met een extra voorraadeenheid vrij klein zijn, terwijl een bedrijf dat een gevuld magazijn exploiteert te maken heeft met grote stapkosten om de opslag van extra voorraadeenheden mogelijk te maken. Om deze vaste kosten in grote mate te verlagen, moet een bedrijf een groot deel van zijn voorraad elimineren.
Gezien het grote aantal kosten voor voorraadopslag, is het geen verrassing dat veel deskundigen op het gebied van voorraadbeheer voorraad als een verplichting beschouwen in plaats van als een actief. Hun focus is om de totale opslagkosten te verlagen door de voorraad zo veel mogelijk te elimineren.
De kosten voor het opslaan van voorraad worden opgenomen in de berekening van de economische bestelhoeveelheid, die (zoals de naam al aangeeft) wordt gebruikt om het meest geschikte aantal te kopen eenheden te bepalen.
