Liquidatie
Liquidatie is het proces waarbij alle activa van een entiteit worden verkocht, haar verplichtingen worden vereffend, eventuele resterende middelen worden uitgekeerd aan aandeelhouders en deze entiteit als juridische entiteit wordt beëindigd. Het liquidatieproces is een mogelijke uitkomst van een faillissement, dat een bedrijf betreedt wanneer het niet over voldoende middelen beschikt om zijn schuldeisers te betalen. Een faillissementsaanvraag kan vrijwillig of onvrijwillig zijn. Een verzoek om liquidatie van een bedrijf kan bij de bevoegde rechtbank worden ingediend door schuldeisers die niet door het bedrijf zijn betaald; indien verleend, zal het bedrijf onvrijwillig failliet gaan.
Als een bedrijf wegens faillissement wordt geliquideerd, wordt het opgehaalde geld eerst gebruikt om schuldeisers te betalen; als er na betaling van de crediteuren nog contanten overblijven, wordt het restbedrag verdeeld onder de aandeelhouders. De volgorde van betaling wanneer een entiteit wordt geliquideerd (bekend als de prioriteit van vorderingen) is als volgt:
Beveiligde crediteuren (senior positie)
Zekergestelde schuldeisers (ondergeschikte positie)
Concurrente schuldeisers
Houders van preferente aandelen
Houders van gewone aandelen
De prijs die wordt ontvangen voor de activa van een bedrijf kan lager zijn dan verwacht als de verkoop op spoedbasis plaatsvindt. Dit komt doordat de verkoper niet voldoende tijd heeft om een zo groot mogelijke pool van potentiële kopers te vinden, zodat de weinige gecontacteerde kopers lager kunnen bieden en toch verwachten de winnende biedingen te behalen. Bijgevolg is een veelvoorkomend resultaat van liquidatie dat er geen restgeld overblijft om aandeelhouders te betalen. Dit kan ook betekenen dat er niet genoeg geld over is om schuldeisers zelfs maar te betalen. Als dat het geval is, worden de verzekerde schuldeisers eerst betaald en wordt een verlaagd uitbetalingsplan gebruikt om het resterende geld aan de concurrente schuldeisers te betalen.
