Fraude definitie

Fraude is een onjuiste weergave van de feiten, waardoor het object van de fraude schade oploopt door te handelen op basis van de onjuist voorgestelde feiten. Fraude leidt ertoe dat iemand iets van waarde opgeeft of een wettelijk recht opgeeft. Het wordt in de rechtbank bewezen door aan te tonen dat het handelen van een persoon die fraude pleegde, de volgende elementen omvatte:

• Een valse verklaring van een materieel feit;

• Weten dat de bewering niet waar was;

• Intentie van het individu om het slachtoffer te misleiden;

• Vertrouwen door het slachtoffer op de verklaring; en

• Letsel opgelopen door het slachtoffer als gevolg van de voorgaande handelingen.

Het belangrijkste element in de voorgaande definitie is intentie. Een bedrijf zou valse verklaringen kunnen afleggen in zijn financiële overzichten simpelweg omdat het boekhoudkundig personeel een fout heeft gemaakt bij het samenstellen van bepaalde financiële informatie. Dit is geen fraude (hoewel het incompetentie kan zijn), aangezien het niet de bedoeling was om de financiële overzichten verkeerd voor te stellen. Omgekeerd, als een controller met opzet vermindert de reserve voor dubieuze debiteuren om de winst te verhogen en daarmee leidt tot een bonus voor het management team, dit is fraude, want een valse verklaring opzettelijk werd gedaan.