Variabele kosten
Variabele kosten is een methodologie die alleen variabele kosten aan voorraad toewijst. Deze benadering houdt in dat alle overheadkosten ten laste worden gebracht van de gemaakte periode, terwijl directe materialen en variabele overheadkosten worden toegerekend aan de voorraad. Er zijn geen toepassingen voor variabele kosten in financiële rapportage, aangezien de boekhoudkundige kaders (zoals GAAP en IFRS) vereisen dat overhead ook wordt toegewezen aan voorraad. Bijgevolg wordt deze methodologie alleen gebruikt voor interne rapportagedoeleinden. Het wordt echter vrij vaak gebruikt in deze rol, waar variabele kosten worden gebruikt om:
Voer een break-evenanalyse uit om het verkoopniveau te bepalen waarop een bedrijf geen winst maakt.
Stel de laagst mogelijke prijs vast waartegen een product kan worden verkocht.
Formuleer interne financiële overzichten in een format van de contributiemarge (dat moet worden aangepast voordat ze aan externe partijen kunnen worden verstrekt).
Wanneer variabele kosten worden gebruikt, is de gerapporteerde brutomarge van een omzetgenererende transactie hoger dan bij een absorptiekostenberekeningssysteem, aangezien er geen overheadtoewijzing wordt aangerekend aan de verkoop. Hoewel dit betekent dat de gerapporteerde brutomarge hoger is, betekent dit niet dat de nettowinst hoger is - de overhead wordt in plaats daarvan lager in de winst-en-verliesrekening ten laste gebracht. Dit is echter alleen het geval wanneer het productieniveau overeenkomt met de verkoop. Als de productie de verkoop overtreft, zullen absorptiekosten resulteren in een hogere winstgevendheid, aangezien een deel van de toegerekende overhead in het inventarisactief zal verblijven in plaats van in de periode ten laste van de kosten te worden gebracht. De omgekeerde situatie doet zich voor wanneer de verkoop de productie overtreft.
